Zondag in Peking

Geplaatst op 19-09-2016 in Blog.

Wim Brandsma blogt vanaf het wereld-lepracongres in Beijing China.

Het eerste wereld lepracongres werd in 1890? gehouden. Nu dan het 19e. De frequentie van dit congres is dus iets minder dan de olympische spelen. Met meer dan 1000 deelnemers komen we dan uit meer dan 100 landen bij elkaar om het drie dagen lang over de lepra te hebben: overdracht, besmettelijkheid, voorkomen en behandelen van misvormingen, nieuwe medicijnen (geen), (voorkomen van) gevolgen, stigma etc. etc. Met de grote verscheidenheid van aanwezigheid van artsen, specialisten, therapeuten etc. en vele parallelle sessies een drukte van jewelste. En daarnaast dan nog…. als je al vele jaren bij deze ziekte betrokken bent geweest en vele congresgangers in India, Nepal en Ethiopië mede hebt mogen opleiden, dan hebben we het natuurlijk ook over een drukke reünie.

Veel congresgangers weten zich ook nog goed te herinneren dat ze bij ons thuis waren geweest, voor een etentje, Bijbelstudie, of ‘zomaar’. De gastvrijheid van 3M (Ma, moeder, Mariet) en Ima is wereldbekend.

Belangrijk doel van een wereld congres blijft natuurlijk het presenteren en uitwisselen van resultaten van onderzoek. Ook het onderzoek waar ik zelf de afgelopen 5 jaar betrokken bij ben geweest vanuit het Tropen-Instituut. Dit mocht ik samen presenteren met Inge die in November haar proefschrift mag verdedigen, dat grotendeels gebaseerd is op dit onderzoek. Ik kom dan waarschijnlijk even over naar Nederland.

Het volgende congres wordt over drie jaar in Manilla gehouden, Filippijnen. Of ik er dan weer bij zal/kan zijn op mijn 73e? In 1973 leerde ik de ‘kneepjes’ van de leprafysiotherapie van Jean Watson, een Engelse fysiotherapeut in het opleidingscentrum voor lepra in Ethiopië, toen wij als jong gezin in Oeganda gingen werken voor de Lepra Stichting. Zij was alom vertegenwoordigd op het congres in haar 83e levensjaar. Lepra heeft kennelijk toch iets besmettelijks in zich.