Te laat-2

Geplaatst op 14-11-2016 in Blog.

Narayan 25 jaar, ongetrouwd.

Drie, vier jaar geleden waren er een aantal vage klachten. Een diagnose werd niet vastgesteld. Tot dat een oom die lepra had Narayan vertelde maar eens naar een kliniek te gaan. Daar werd de diagnose lepra gesteld. Behandeling werd begonnen en na een aantal maanden onderbroken.

Narayan vertrok naar het Midden Oosten. Vele jonge Nepali zoeken daar hun geluk op weg naar een betere toekomst terug in Nepal met het verdiende geld. Dat er vele Nepali in het Midden Oosten werken weten we van de misstanden met betrekking tot de bouw van de voetbalstadia! Narayan kwam terecht in het kweken van paddenstoelen /champignons. Dus naast het winnen van olie en bouwen van voetbalstadia is er ook nog ander werk.

Mede door de onvolledige behandeling kwam de lepra ‘terug’ met uitval van een zenuw in arm en been. Hij keerde terug naar Nepal omdat hij zijn werk niet meer goed kon doen en meldde zich opnieuw voor behandeling. Vanwege de gevoelloosheid in de voet had hij ook een grote wond aan de voet ontwikkeld.

Langs enkele omwegen nu opgenomen in het ziekenhuis. Helaas, de verlamde hand is nu blijvend. Kan wel worden geopereerd waardoor deze er weer normaal gaat uitzien. Echter, de gevoelloosheid in hand en been blijft waardoor hij heel goed moet oppassen om zich niet te ‘beschadigen’.

Paul Brand, de chirurg die wereldberoemd geworden is door de vele operaties die hij heeft ontwikkeld om hand en voet functie te verbeteren bij lepra patiënten heeft een boek geschreven waarin hij het belang van het pijngevoel aangeeft in de bescherming van het lichaam. Voelen we geen pijn dan kan dat dodelijk zijn. Denk aan een acute blindedarm ontsteking. Maar denk ook aan de 4-daagse (Nijmegen) of aan het tuinieren, of aan koken. Niet dodelijk maar als er geen rust is voor de wond dan als gevolg misschien infecties en ook geen genezing. Zonder zorg, zonder aandacht, liggen de blaren en de wonden / infecties om de hoek. Pijn waarschuwt! Het boek van Paul Brand heet: Pijn: het geschenk dat niemand wil…..(maar waar niemand buiten kan als waarschuwing dat er iets niet goed is in het lichaam).

Ik vroeg Narayan of zijn ouders en broers en zus wisten dat hij lepra had. Dat wisten ze en ze hadden er geen probleem mee. Maar buren en de mensen in het dorp, toch liever niet laten weten.

Hij is 25 jaar en nog niet getrouwd. Benieuwd of dat ‘zo maar’ gaat lukken.