Geplaatst op 20-09-2016 in Blog.
Toen ik mijn vlucht naar China en van China terug naar Amsterdam boekte met een langere ‘transit’ in Nepal wist ik niet dat ik een tussenstop zou maken in Tibet. Daarvan geen vermelding op het ticket. Van Peking vloog ik naar een stad in het Westen van China dichter bij Nepal en vandaar zou ik dan naar Kathmandu vliegen. Na een nachtelijk verblijf op het vliegveld van 7-8 uur zou mijn vlucht naar Nepal aanvangen. Ik vond het al vreemd dat bij het inchecken niet mijn paspoort werd afgestempeld. Ik ging het land toch uit? De officiële ‘uitgang’ vond dus plaats in Lhasa de hoofdstad van Tibet, daarmee dus aangevend dat Tibet bij China hoort. Het vliegtuig uit en hier dus via douane/ security weer het vliegtuig in. Eerste bezoek ging dus niet verder dan de luchthaven.
De landing werd ingezet bij Kathmandu en toen…. slecht zicht-regen, en terugkeren naar Lhasa/Tibet. Wederom een flesje water en pinda’s want meer kon er op deze vlucht niet vanaf. Dus tweede bezoek aan Tibet op dezelfde dag. Maar nu werd er na enig tijd wachten in de transit hal besloten dat we de nacht zouden blijven. We hadden al wel noodles (soep) gekregen. Ik had natuurlijk geen visum voor Tibet (ik had er toch een voor China?) en dat ‘visum’ blijkt dus nu nog steeds wel nodig! Het merendeel van de passagiers was natuurlijk al eerder met Tibet als eindbestemming uitgestapt en een groot aantal passagiers na een officieel bezoek aan Tibet ingestapt. Met 10 anderen behoorde ik niet tot een van deze twee categorieën. Paspoorten werden ingenomen en wij werden als speciale groep behandeld – In ons eigen busje met twee politie/douane agenten naar het hotel in Lhasa 45 km van het vliegveld. Nu dus wat meer gezien van Tibet. Alle passagiers werden in hetzelfde hotel geboekt. Wij als laatste als ‘aparte’ groep. Bij het inchecken de volgende dag kregen we onze paspoorten weer terug. Nu dus twee keer gestempeld met in -uitreizen China waarvan een gecanceld. Op de vlucht naar Kathmandu weer een flesje water met… pinda’s.
Koffer in Peking ‘op slot’ gedaan en drie dagen later op maandag in Pokhare weer kunnen openen na een vertraagde busreis van Kathmandu naar Pokhara van 9 uur.
Ik had een grote koker bij me met drie posters die we op het congres hebben gepresenteerd. Heel bijzonder, daar werd natuurlijk naar gekeken. Oeps, zou ik deze drie weer goed terug kunnen pakken in de koker? Waarschijnlijk benieuwd of er geen pro-Tibet posters in zaten en/of pin-up girls dan had ik nu nog in China/Tibet gezeten. Een Franse medereiziger, getrouwd met een Tibetaanse, vertrouwde mij toe dat hij een groot poster/plakker met ‘Free Tibet’ van zijn laptop had gehaald voor deze reis. Heel verstandig!