Nederlands gezin stelt huis open voor leprapatiënt – Deel 1
Geplaatst op 11-10-2018 in Blog.
We verwachten elk moment een telefoontje van veldwerker Geeske Zijp en ex-leprapatiënt Isshak uit Tsjaad. Ze verblijven een week lang in Nederland om te vertellen over hun werk en leven. Onder meer zullen ze de Ontmoetingsdag van Leprazending bezoeken. Isshak zal daar omschrijven hoe het is om in Tsjaad te leven, vooral als iemand met lepra.
Isshak voordat hij behandeld werd tegen lepra.
Wij, mijn man en twee tienerdochters, verwachten ze zo op te halen van het treinstation. Ik, Erika, werk sinds mei voor Leprazending als hoofd communicatie, en heb spontaan ons huis voor deze twee bijzondere mensen opengesteld.
Geeske Zijp is al 25 jaar voor Leprazending werkzaam in Tsjaad en heeft Isshak geholpen om weer een plek te krijgen in de samenleving. Voor de Ontmoetingsdag wilden we graag een ex-leprapatiënt uitnodigen, en Geeske stelde voor Isshak mee te nemen.
Uitgekozen
Deze zomer was Geeske in Nederland en vertelde dat Isshak dolenthousiast was dat juist hij was uitgekozen om met het vliegtuig naar Nederland te komen. Hij vond dit zo bijzonder, juist omdat hij in zijn land vaak niet mag meedoen, en veel gediscrimineerd is. Zijn ziekte uitte zich in bulten op zijn gezicht, en toen Geeske hem ontmoette was hij er slecht aan toe.
Het was lastig om Isshak naar Nederland te krijgen. Hij had geen paspoort. Hij wist ook niet precies wanneer hij was geboren. En zijn achternaam, dat was ook niet bekend. En toen het paspoort was geregeld, moest hij nog naar de Franse ambassade om toestemming te krijgen om naar Nederland te komen. Want hoe groot zou de kans zijn dat hij zou vluchten, en zich in Nederland zou vestigen?
Isshak na zijn behandeling tegen lepra. De bulten zullen nog verder wegtrekken.
Twijfels
Wonder boven wonder is dit allemaal gelukt. En nu zit hij in een Nederlandse trein, samen met Geeske, op weg naar ons huis.
Nadat ik in mijn enthousiasme mijn huis had opengesteld, kwamen de twijfels. Isshak sprak Arabisch-Soedanees. We zouden dus geen woord met elkaar kunnen uitwisselen. Gelukkig vertaalt Geeske hem. Ook is hij niet gewend om op een wc-pot te zitten. Geeske zou hem – voordat hij naar Nederland zou komen – uitleggen hoe dat hier werkt. En ze verzekerde ons dat met mes en vork eten niet gaat lukken. Geeske zou hem proberen te leren om met een lepel te eten. Ze vroeg of dat goed genoeg was. Verbouwereerd zei ik ja.
Veldwerker Geeske Zijp uit Tsjaad.
Aanraken
Onze tieners zijn wat minder enthousiast over de komst van onze speciale gasten. Een Afrikaan die uit een hele andere wereld komt. Hij slaapt op een matje op de grond onder een boom. Het is voor hen moeilijk voor te stellen. En hoe zeg je hem gedag? Is hij een hand schudden gewend? Mag hij als moslim vrouwen wel aanraken? We vinden het allemaal heel spannend.