Nagammal werd weer bij haar naam genoemd

Geplaatst op 08-08-2023 in verhalen.

Stralende ogen, een uitbundige lach. Je gelooft haast niet dat zij door iedereen in de steek is gelaten. Geen huis, geen eten. Gebroken door lepra.

Nagammal ontdekte op haar achttiende witte plekken in haar gezicht. Symptomen van lepra… De ziekte had haar zenuwstelsel al dusdanig beschadigd, dat ze de wondjes die ontstonden niet voelde. Bovendien had ze geen idee hoe ze de huidbeschadigingen moest verzorgen. Het gevolg: ernstige infecties. Uiteindelijk moesten delen geamputeerd worden.

Hij was moslim, zij hindoe

Nagammal gaf op haar 22ste jaar haar ja-woord aan de liefde van haar leven. Niet iedereen was blij met het huwelijk. Hij was moslim, zij hindoe. Hoewel beide families tegen het huwelijk waren, koos het stel volledig voor elkaar. Ze kregen samen een zoontje.

Het was te zwaar voor hem

Wát een verdriet toen het jongetje bleek te lijden aan ernstige stuipen. Hij overleed nog voor zijn eerste verjaardag. Nagammal raakte nooit meer zwanger. Gedurende hun huwelijk, namen haar handicaps als gevolg van lepra toe. Ze verloor haar vingers en tenen. Uiteindelijk kon ze alleen nog kruipen. Koken, wassen of zichzelf verzorgen ging niet meer en haar man moest meer en meer de zorg voor haar op zich nemen. Totdat het hem teveel werd. Hij accepteerde een baan ver weg en vertrok. Nagammal bleef alleen achter. Zacht reageert ze: ,,Ik neem het hem niet kwalijk. We trouwden uit liefde en hij heeft lang voor me gezorgd. Maar het was te zwaar.’

Zware overstromingen

In november 2015 werd Zuid-India getroffen door zware overstromingen. Nagammals broer, zus en schoonfamilie – ze woonden vlakbij – vluchtten naar hoger gelegen gebieden. Nagammal bleef alleen achter. ,,Ze lieten me in de steek…”

Ze noemen me bij mijn naam

Kruipend zocht ze een veilige plek. Het lukte haar weliswaar te overleven, maar de wonden op haar ellebogen en knieën raakten vervuild en ontstoken. Na drie dagen en drie nachten vonden medewerkers van Leprazending haar. Ze troffen Nagammal verdrietig, alleen en ziek aan. In de modder. ,,Ze namen me mee naar het ziekenhuis. Verzorgden me, wasten me, maakten mijn wonden schoon en ik kreeg eten en drinken. Niemand durfde mij aan te raken, maar de mensen van Leprazending zorgden voor me. Ik voelde me omringd met liefde en aandacht en achteraf bezien ligt daar het keerpunt in mijn leven”, verhaalt ze. Nagammal is behandeld en: ,,Binnenkort krijg ik hersteloperaties aan mijn voeten. Ze zeggen dat ik met speciale schoenen weer zal kunnen lopen. Maar weet je wat ik het allermooist vind? Dat ze me gewoon Nagammal noemen. Iedereen noemde me altijd Kale. Omdat ik min haar niet kon kammen, had ik mijn hoofd kaal geschoren. Nu ben ik weer Nagammal.”

Hij is altijd bij mij

Nagammal ontdekte de spirit vanwaaruit de mensen van Leprazending werken: de liefde van Jezus Christus. ,,Ineens ontdekte ik: Jezus houdt ook van mij. Als hindoe kende ik heel wat goden, maar ze gaven niets om mij. Nu ken ik Jezus. Omdat Hij zo veel geleden heeft, kan Hij ons lijden begrijpen. Ik bid tot Hem en Hij is altijd bij mij.”

Pijn, ziekte, eenzaamheid; Nagammal kent het van binnenuit. Maar zij is genezen van lepra. Haar leven is hersteld en dat zie je aan haar. Stralende ogen en een uitbundige lach.

Lepra moet stoppen

Er zijn veel mensen zoals Nagammal. De medewerkers van Leprazending zetten ‘herstel van levens’ centraal. Als Leprazending hebben we bovendien een concreet doel: GEEN besmettingen meer in 2035. Doe met ons mee!

Geef vrouwen zoals Nagammal de gift van hun leven!