'Er zijn mensen die écht
niet zonder hulp kunnen'
Geplaatst op 02-06-2020 in Nieuws.
Mei 2019. De wereld bruist. Van een nieuw, akelig virus en coronamaatregelen heeft nog niemand gehoord. Klaas Evers is op weg naar India, om met eigen ogen de eeuwenoude ziekte lepra te zien. Om met leprapatiënten te praten en hun verhalen te horen. Nu, een jaar later, blikt hij terug.
Waarom ging je?
,,Het is mijn werk en passie om me in te zetten voor mensen met lepra. Ik wilde daarom graag zelf zien wat lepra is en hoe Leprazending helpt.’’
Had je verwachtingen?
,,Ik heb een tijdje in India en Ethiopië gewoond, had al ervaring in ontwikkelingshulp en verwachtte schrijnende situaties tegen te komen. Nu bezocht ik het lepraziekenhuis, de vakscholen en ontmoette ik mijn Indiase collega’s. In levende lijve zag ik verpleegkundigen, lepra-artsen, psychologen en fysiotherapeuten aan het werk. Het heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt en mijn vuur voor leprapatiënten is nog heviger gaan branden. En dat moet ook!’’
Waarom, wat heeft jou zo diep geraakt?
,,Lepra is niet in woorden te vatten. De wonden, de lichamelijke en geestelijke verwoesting. Mensen die lepra gehad hebben, blijven altijd kwetsbaar. Na een wandeling van tien kilometer mankeren wij niks. Zij krijgen wonden aan hun voeten. Oorzaak: de druk in hun lijf wordt niet meer goed verdeeld. Het is slechts één facet. Dan heb ik het nog niet eens over de uitsluiting en discriminatie.’’
Wil je er meer over vertellen?
,,Ik ontmoette een Puja, ze is achttien jaar en kampt vanaf haar dertiende met de meest heftige vorm van lepra. Mensen gaan normaliter niet dood aan lepra, maar als zij geen hulp had gekregen, was ze overleden. Lepra tastte haar organen aan. Ze moest drie jaar behandeld worden met zware medicijnen, maar wát een doorzettingsvermogen en kracht laat zij zien. Tegelijkertijd is ze zo broos…’’
Hoe gaat het nu met haar?
,,Ze is genezen en met haar opleiding aan onze vakschool maakt ze grote kans op een baan. In India zijn veel naaiateliers – nu gesloten vanwege de lockdown, maar na de coronacrisis zullen er weer coupeuses nodig zijn. Wat leuk was… De coupeuseleerlingen hadden bloemen gemaakt. Speciaal voor mij. Puja mocht ze geven. Daar stond ik, gezonde Hollander, met een vrolijk boeket stoffen bloemen, gemaakt door leprapatiënten. Het zijn misschien de meest waardevolle bloemen die ik ooit gekregen heb. Dat zegt wat, want ik kom uit een familie die in lelies handelt…’’
Er is veel nood in de wereld, waarom mensen met lepra helpen?
,,Veel mensen in ontwikkelingslanden kun je helpen door werk en inkomen te creëren. Maar…! Er zijn mensen die niet geholpen zijn met bedrijven of een baan. Zij zijn zó kwetsbaar vanwege handicaps, ziekte en uitsluiting, dat ze zonder directe hulp van buitenaf vrijwel geen kans hebben op betere omstandigheden.”
Kan de overheid niet ingrijpen?
,,Absoluut! We werken samen met overheden. Zij doen veel goed werk. Probleem is dat ze vaak niet de specialistische zorg en aandacht kunnen leveren die leprapatiënten nodig hebben..’’
Wat moet er gebeuren?
,,Lepra moet stoppen, door nieuwe patiënten vroeg op te sporen. Levens van leprapatiënten moeten hersteld worden, door medische behandeling, het creëren van een sociaal netwerk en door het krijgen van inkomen.’’
Hoe kijk je terug op de reis?
,,Ik mocht prachtige en inspirerende mensen ontmoeten en ben dankbaar dat ik in mijn dagelijkse werk en leven iets mag doen voor mensen met lepra. Tegelijkertijd voel ik een grote verantwoordelijkheid om mensen te mobiliseren. Hoe meer mensen zich aansluiten, des te meer kans op: een lepravrije wereld. Het mooie is, iedereen kan iets doen. Bid met regelmaat voor de mensen met lepra, steun hen. Het zou natuurlijk helemaal fantastisch zijn als mensen maandelijks een bijdrage doen – klein of groot, alle hulp is waardevol – want met structurele hulp kunnen we echt een grote slag maken!’’
Hoe zie je de toekomst tegemoet?
,,Ik vertrouw op God. Zijn hart gaat uit naar de meest kwetsbaren. Jezus keek in de bijbel al om naar melaatsen en dat doet Hij nog steeds. Het geeft me rust dat ik niet zelf lepra de wereld uit moet helpen, maar dat het God is die recht wil doen aan mensen met Lepra.’’
Klaas werkt sinds 2018 bij Leprazending.
Hieronder foto’s van zijn bezoek aan de vakschool in India.
