Green Pastures Hospital

Geplaatst op 21-09-2016 in Blog.

Wim Brandsma blogt vanaf Nepal, waar hij samen met zijn vrouw Mariet betrokken is bij verdere ontwikkeling van het lepra-ziekenhuis en algemeen revalidatiecentrum Green Pastures in Nepal.

….vervolg. In de voorgaande blog heb ik even aangegeven hoe we weer in Nepal terecht zijn gekomen. Green Pastures begon oorspronkelijk als een lepraziekenhuis als een verlenging van het eerste misschien tweede (Kathmandu) algemene ziekenhuis in Nepal in de vijftiger jaren van de vorige eeuw! In de laatste 20 jaar had het ziekenhuis zich verder ontwikkeld als revalidatiecentrum met name voor dwarslaesie patiënten en patiënten die een ‘beroerte’ hadden doorgemaakt.

Door omstandigheden was aanbod en kwaliteit van zorg minder geworden, werden er afdelingen gesloten en medewerkers ontslagen. In Oktober 2015 hoorden we dus van een ‘doorstart’. In December kon ik met eigen ogen zien wat er al gebeurd was en bij een volgende bezoek in Maart 2016 zag ik al weer meer verbeteringen en vooruitgang. Een kwestie van visie, doorbijten, aanboren van financiële bronnen etc. Een visie die voornamelijk ontwikkeld was door het Nepalese bestuur! En ja, het ziekenhuis heeft geen enkele financiële steun van de overheid.

Echter, de zorg en aandacht voor lepra moest toch ook echt wel weer beter. Er waren geen stafleden meer met ervaring en visie voor de lepra. De nieuwe gedreven directie – geen enkele ervaring met lepra. Die heb ik wel in huis en deel ik graag!

Aandachtsgebied no. 1 is dus de zorg voor lepra patiënten. Hieronder vallen natuurlijk kwalitatief goede (para) medische zorg maar ook het weer het mogelijk maken van chirurgische correcties voor die patiënten die ‘lichamelijk’ beschadigd zijn. Op dit moment gaan patiënten naar twee andere veel verder gelegen lepra-centra om daar geopereerd te worden of ze worden hier naar toe verwezen.

Verder behoort tot de zorg ook de voorlichting, theoretisch en praktisch, aan de patiënten zelf m.b.t. het voorkomen van beschadigingen als ze zenuwletsel hebben opgelopen, de voorlichting aan de bevolking om aan te geven dat lepra goed te behandelen is en men niet bang hoeft te zijn voor de diagnose en eventuele gevolgen wanneer de ziekte vroeg wordt vastgesteld en behandeld.

De lepra zorg heeft dus mijn primaire aandacht. Maar daarnaast is er nog meer – voor een volgende keer.

PS. Natuurlijk van harte bereid vragen n.a.v. deze en eerdere/komende blogs te beantwoorden. Geeft mij alleen maar ‘stof’ voor een volgende stukje.