Geplaatst op 16-06-2022 in Blog.
Wat was het zaterdagochtend weer een mooi gezicht om bij het aanvliegen op Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, de Himalaya in volle glorie te aanschouwen. Ik wist dat ik naar Nepal vloog. Bij het uitstappen – geen slurf – de trap af naar de bus om vervolgens over een afstand van honderd meter naar de aankomsthal te worden gereden. Daar binnengetreden dacht ik even dat ik op een andere luchthaven was geland. Deze is in de covid-periode – mijn afwezigheid – enorm ten goede veranderd. Heel mooi verbouwd en uitgebreid voor een welkom voor de vele toeristen die op mijn vlucht meevlogen.
Mijn gastheer voor de eerste dagen kon mij niet afhalen vanwege een belangrijke kerkdienst waar hij en zijn gezin aanwezig wilden zijn. Een taxi vanaf het vliegveld bracht me snel naar deze dienst om op tijd te zijn voor ‘het Woord’. Belangrijk detail: zaterdag is de zondagse dag voor Nepalezen en de vrije dag van de week. In Nepal hebben ze als het ware de zaterdag en de zondag omgedraaid.
Op deze speciale ‘zondag’ dag was er aandacht voor de Didis en de Bainis (de oude(re) en jongere vrouwen) van de gemeente. Er werd gesproken over Eunice en Lois, twee vrouwen uit de Bijbel (2 Tim.1:5). Interessant detail voor de Nazareners – ook sprak de voorganger nog over de moeder van John Wesley! Er werd gesproken door een mannelijke voorganger. De Nepalese kerk is over het algemeen nog vrij orthodox ‘in de leer,’ evangelisch-orthodox zou ik zeggen.
Na de dienst was er een vrijmarkt: aanbod van ‘prullaria’, in mijn ogen, en een keuze uit verschillende maaltijden. Dit om de sociale/diaconale kas van deze kerk aan te vullen. Want sociaal betrokken is de kerk zeker.
Daarna met gastgezin naar zijn huis gereden om in de middag wat slaap in te halen. Zondag zal een rustige dag zijn omdat het gastgezin dan toch vrij is. Veel internationale organisaties in Nepal en groot deel van de overheid zijn dan vrij.
Zondagmorgen, geslapen als een blok na een vermoeiend vertrek (Schiphol) en een lange nacht. Wakker geworden om zes uur omdat het leven buiten dan al volop aan de gang is. Ik verblijf in een gedeelte van de stad waar nog volop wordt gebouwd met het vele lawaai dat dit met zich mee brengt, maar waar ook de hanen je nog menen wakker te moeten roepen. Dus tijd voor een (extra) blog.
Omdat mijn gastgezin net vanuit Pokhara naar Kathmandu is verhuisd, is er nog veel te doen in en om het huis. Vandaag houd ik me enigszins gedeisd en bezig met plannen van de komende tijd.
Zegengroet vanuit Nepal waar ik me heerlijk thuis voel en goed kan Facetimen met Mariet,
Wim